Ens schönn heusch duue

Vür wesse all jo jot Bescheäd,
et jet ens Freud, et jet ens Leäd.
Ejal ov Mann me es of Frau,
wie döcks hürt me da:„Zau-zau-zau!“

Iesch met de Johre liert me bau,
heusch duue es beißer wie „zau-zau“.
Än weä jeliert hat, dat ze wesse,
deät röihijer sing Dag jenesse.

Mänechmoel hürt me lues Lü sage:
“Wat nötzt dat Renne än dat Jage.
Maht Üch bewoss, wie jot dat deät,
wenn os Zitt mär heusch verjeäht.“

E Lüürche haue deät os jot,
dat jet wörrem Kraff än nöie Mot.
Ouch ens en sich jooeh än beäne,
sou me sich däjelich aajeweähne.

Sich op jät Schönns va Hazze freue,
es ouch jät, wat vür net beröie.
Me bruucht net övverall ze siie;
vööl Stress ze ha, deät döcks mär wieh.

Stonnd för Stonnd sou me jenesse,
zefreä siie än nüüß vermesse;
sue ka me spüre Stöck för Stöck,
et Leäve schenkt os janz vööl Jlöck.

Ene Öcher mullt ouch heusch si Platt,
wesst Ühr woför, deä weäß dat at.
Joe, heä jenesst da Wooet för Wooet,
heä es halt va die jou au Zooet.

 

Lüürche = Mittagsschläfchen

---